Dit zijn gewelven die in de Barok-periode vanaf de 16de eeuw tot midden in de 17de eeuw zijn gebouwd. De Barok-periode kwam net na de Renaissance. In Italië werden al barokgewelven gebouwd in de 16de eeuw.
Barokgewelven geven gebouwen een extra dimensie aan de ruimte. Deze gewelven gaven de indruk dat ruimtes onbegrensd waren. Deze bouwstijl werd vooral in kerken toegepast door middel van centraalbouw gecombineerd met langsbouw. De overwelving van deze ruimtes werden door de ontwerper en de vakmannen met uiterste precisie uitgevoerd.
Zo was er Balthasar Neumann (1687-1753) die er het bisschoppelijk paleis in Würzburg (Duitsland) op een meesterlijke wijze deed verrijzen met zijn uitzinnige gewelven. Niet alleen technisch zijn de kerken met Barok-gewelven, ontworpen door Balthasar Neumann, subliem maar ook esthetisch prachtig. De kerk van Vierzehnheiligen in Lichtenstfels (Duitsland) is het knapste voorbeeld van hoe, deze geniale meester, de gewelven integreerde om zo een ruimte-indruk te creëren. Deze indruk werd nog versterkt door de steunpunten van kapconstructies al vanaf de aanzet met de gewelven te verbinden met ijzeren ankers.
De bouwmeesters in de Barok-periode waren meestal wetenschappelijk onderlegde personen waarvan wiskunde en geometrie hun favoriete vakgebieden waren. Zo behoorde dan ook koepelbouw tot hun palmares, en met succes.
Bij het construeren van koepels botste men op grote ringspanningen die de stabiliteit van de koepel en de hele constructie in gevaar brachten. Om dit op te lossen werden ijzeren banden rondom de koepels geslagen. Op deze manier kunnen de ringspanningen voor een groot deel worden opvangen.
De grotere Barok-koepels zijn meestal samengesteld uit verschillende schalen. De binnenste dient om het gezicht op de goede hoogte af te sluiten, daar rond werd dan een tweede koepel geplaatst ter bescherming van de binnenste koepel. De buitenkoepel bepaalde door zijn hoogte het buitenaspect.
Veelal werden gewelven van zeer verfraaid stucwerk voorzien die zo nog meer nadruk legden op de koepels.
Een aantal mooie voorbeelden van Barok-koepels vind je terug in:
- De Sint Pauluskerk in Londen, door Sir Christopher Wren (1632-1723).
- Het Panthéon in Parijs (gebouwd van 1764 tot 1790), door J.G. Soufflot (1713-1780), in 1798 gerestaureerd door J. Rondelet.
- De Dôme des Invalides in Parijs (gebouwd van 1665 tot 1706), door Jules Hardouin Mansart (1646-1708).
- Het bisschoppelijk paleis in Würzburg (Duitsland), door Balthasar Neumann (1687-1753).
- De Vierzehnheiligen Kerk in Lichtenstfels (Duitsland), door Balthasar Neumann (1687-1753).
Barokgewelven geven gebouwen een extra dimensie aan de ruimte. Deze gewelven gaven de indruk dat ruimtes onbegrensd waren. Deze bouwstijl werd vooral in kerken toegepast door middel van centraalbouw gecombineerd met langsbouw. De overwelving van deze ruimtes werden door de ontwerper en de vakmannen met uiterste precisie uitgevoerd.
Zo was er Balthasar Neumann (1687-1753) die er het bisschoppelijk paleis in Würzburg (Duitsland) op een meesterlijke wijze deed verrijzen met zijn uitzinnige gewelven. Niet alleen technisch zijn de kerken met Barok-gewelven, ontworpen door Balthasar Neumann, subliem maar ook esthetisch prachtig. De kerk van Vierzehnheiligen in Lichtenstfels (Duitsland) is het knapste voorbeeld van hoe, deze geniale meester, de gewelven integreerde om zo een ruimte-indruk te creëren. Deze indruk werd nog versterkt door de steunpunten van kapconstructies al vanaf de aanzet met de gewelven te verbinden met ijzeren ankers.
De bouwmeesters in de Barok-periode waren meestal wetenschappelijk onderlegde personen waarvan wiskunde en geometrie hun favoriete vakgebieden waren. Zo behoorde dan ook koepelbouw tot hun palmares, en met succes.
Bij het construeren van koepels botste men op grote ringspanningen die de stabiliteit van de koepel en de hele constructie in gevaar brachten. Om dit op te lossen werden ijzeren banden rondom de koepels geslagen. Op deze manier kunnen de ringspanningen voor een groot deel worden opvangen.
De grotere Barok-koepels zijn meestal samengesteld uit verschillende schalen. De binnenste dient om het gezicht op de goede hoogte af te sluiten, daar rond werd dan een tweede koepel geplaatst ter bescherming van de binnenste koepel. De buitenkoepel bepaalde door zijn hoogte het buitenaspect.
Veelal werden gewelven van zeer verfraaid stucwerk voorzien die zo nog meer nadruk legden op de koepels.
Een aantal mooie voorbeelden van Barok-koepels vind je terug in:
- De Sint Pauluskerk in Londen, door Sir Christopher Wren (1632-1723).
- Het Panthéon in Parijs (gebouwd van 1764 tot 1790), door J.G. Soufflot (1713-1780), in 1798 gerestaureerd door J. Rondelet.
- De Dôme des Invalides in Parijs (gebouwd van 1665 tot 1706), door Jules Hardouin Mansart (1646-1708).
- Het bisschoppelijk paleis in Würzburg (Duitsland), door Balthasar Neumann (1687-1753).
- De Vierzehnheiligen Kerk in Lichtenstfels (Duitsland), door Balthasar Neumann (1687-1753).
