Posts tonen met het label architectuur. Alle posts tonen
Posts tonen met het label architectuur. Alle posts tonen

Baksteenarchitectuur

Baksteengevel HOWEST school in Brugge
Baksteengevel HOWEST school in Brugge
Baksteenarchitectuur is de bouwwijze waarbij de baksteen het
esthetische voorkomen van een gebouw bepaalt.

Deze baksteenarchitectuur is uiteraard zeer gekend in gebieden die rijk zijn aan klei (hoofdbestanddeel van bakstenen). Zo zijn de gebouwen in Vlaanderen en Nederland al van oudsher voorzien van bakstenen. Tot ver in de 19de eeuw kregen bakstenen ook een constructieve en dragende functie binnen het gebouw.

Tijdens de Renaissance (tussen 1400 tot 1600) werden vaak bakstenen afgewisseld met natuursteen. In de Barok (vanaf 1600) werd natuursteen nog belangrijker. Zo ziet men vaak baksteenconstructies die omringd en versterkt zijn door natuursteen.

Als men werkt met bakstenen kan men met de vele eigenschappen van dit materiaal gaan spelen. Zo bakstenen in tal van formaten en kleuren. Maar ook de wijze waarop de bakstenen gestapeld worden kan het gebouw een ander uitzicht bezorgen. Zo spreekt men van verschillende metselverbanden.
zijn er duizenden soorten.

Rustieke bakstenen in halfsteensverband
Rustieke bakstenen in halfsteensverband

Rem Koolhaas van OMA (architectenbureau) (Architecturale bouwstijlen in de geschiedenis)

Architect Rem Koolhaas (OMA)
De hoofdarchitect en schrijver van het architectenbureau OMA is Rem Kolaas. Een Nederlander die zicht vooral bezig hield met het schrijven over de theorie van de architectuur en hoe het ontwerpen in zijn werk gaat. Rem Kolaas was eerst bekent als schrijver en daarna als architect. Zijn eerste boek ging vooral over de analyse van New-York (manifest van het verleden).

Villa Holland (jaren 80)
Rem Kolaas bouwde in het begin vooral villa's zoals Villa Holland in opdracht van een rijke Nederland. Hij kreeg daarvoor een perceel van 1 km² ter beschikking, de eigenaar had alles rondom 1 km opgekocht omdat hij een rustige ligging wilde. Deze villa werdt opgericht in de jaren 80, een tijd waarin stedenbouw zeer nihil werdt en er veel oude gebouwen terug werden herbouw (reconstrutie van vroeger). Het ontwerp van de villa was vooral lineair. Doordat hij rijk was zag het architectenbureau de kans om eens iets nieuws uit te proberen in plaats van de gewone villa's.
De architect wilde Avant-Garde architectuur uitproberen met zijn villa's. En dit kon hij perfect doen met deze grote villa want er waren nogal tegenstrijdige wensen van de bouwheer en zijn vrouw. Zo wou hij een glazen gebouw en zijn vrouw een zwembad op het dak, dit zijn echter tegenstrijdige elementen. De bouwheer hield niet van rommel en opruimen: dus alles moest zorgvuldig kunnen worden opgeborgen. Vrouw en man moesten kunnen apart leven, dus wilden ze 2 huizen in 1.

Er waren veel verwijzingen naar de ontwerpen van architect Le Corbusier (Le Corbusiaans gebouwd)
Het gebouw was voorzien van veel glas, was vrij zwaar, massief maar toch zwevend. Het bureau werdt op een lift geplaatst waarmee hij naar boeken kon zoeken die rondom in de wanden werden verwerkt en over 3 verdiepen werden verspreid (de lift stond centraal).

Met een maquette zetten ze verschillende functies rond en op een lege balk die absoluut vrij moest blijven. Alles moest kunnen worden weggestoken.
Het eerste ontwerp was te saai zo werdt de maquette herwerkt tot een andere constructie (hiervoor was veel geld nodig). Een aantal problemen bij het ontwerp waren: te veel circulatie en te veel open ruimtes. De oplossing hiervoor? Opvullen met kasten om alle rommel in op te bergen.
Het ontwerp werdt dan toch niet gebouw als villa maar diende dan als ontwerp voor een concertgebouw in Porto. Het ontwerp was beter geschikt voor een concertgebouw dan voor een villa. Het werdt een venster op de stad. Zo staat het gebouw in het midden met daarrond groen (het tegenovergestelde van een normale stad waar groen aan de binnenkant staat met daarrond de huizen.

OMA gaat meer om met techniek dan Le Corbusier die zich meer bezig hield met kunst en structuur.
OMA creëert iets onzuiverdere structuren.

Casa da Musica (Porto, Portugal) 2004
Casa da MúsicaPorto (Portugal) (2004)
Dit is een project rond de schoendoos (shoebox) en diende als concertgebouw in Porto (Portugal).
Het werdt een gebouw met een ontwerp lijkende op een schoendoos. Vele mensen dachten dat het erom gedaan was dat het gat in dit gebouw overeenkwam met een schoendoos. Het was alsof OMA rond het thema van de schoendoos gewerkt hadden maar dit was niet zo.

Het ontwerp is rechthoek en is dus beter voor de akoestiek, het diende zelfs uitstekend daarvoor.
Eerst werden de ruimtes geschetst. Daarna werden de ruimtes met de zelfde soort functies samengenomen en waar nodig de relatie getrokken tussen de ruimtes die aan elkaar moesten gelinkt worden. De ruimtes werden gegroepeerd volgens functie en met elkaar verbonden in een bepaalde logica volgens gebruik (dit volgens de noden van de bezoekers, artiesten en bediening).

Inleiding

Bouwstijlen:
Barok en Rococo (1600-1780)

Le Corbusier (Archictect) (Architecturale bouwstijlen in de geschiedenis)

Architect: Le Corbusier
Besproken projecten van Le Corbusier vindt je terug op:
De triomf van de moderne architectuur (1945-Heden)

- Eerst moderne ontwerper
- Evolutie in architectuur
- Eerste modernist

Zijn bouwwerken en ontwerpen stonden voor:
- Gelijkheid
- Functionaliteit
- Het nieuwe en vernieuwing

Franse en Industriële Revolutie (begin 20ste eeuw, eind 19de eeuw):
- Burgerij neemt de macht, handelaars, industrie-bazen zijn niet langer meer de adel.
- Meer en nieuwere ontwikkelingen in alle aspecten
- Welvaart door kolonisatie
- Bazen van fabrikanten en berdrijven hebben geld en dus ook de macht

Inspiratie en achtergrondinformatie:
Le Corbusier was afkomstig uit Shoo, Zwitserland.
Zijn moeder was kunstenaar en muzikant.
Zijn vader was horlogemaker die precisie en techniek moest combineren.
De stad waar Le Corbusier zijn jeugd in doorbracht was afgebrand.
Hierdoor denkt hij over stedelijkheid en de indeling daarvan (huizen, groen, industrie moest volgens hem gescheiden worden).
Le Corbusier heeft nooit architecturale opleiding gehad.
Hij kwam in contact met architectuur door een medestudent: Joebitch.

Chappelle Notre Dame du Haut
(Ranchamp, Frankrijk)
Meer foto's
Chapelle Notre Dame du Haut (Ronchamp, Frankrijk):
- Dit gebouw stelt een kerk voor
- Heeft geen enkel recht stuk
- Ziet er organisch uit
- Binnenin is er een lichtspectakel
- Meer foto's kun je vinden op Photographs by WM

Villa La Fallet (1905):
- Beïnvloed door Joebitch stijl.
- De tekeningen die hij in zijn jeugd tekende zijn nu verwerkt in de muren (grafische patronen).
- Het is een vrij klassiek gebouw, uit hout en een Zwitsers dak.
- De raamkozijn vrij raar ingedeeld.

Art Nouveaux (Frankrijk), Arts & Craft (Engeland) (Eind 19de eeuw):
- Ijzer, glas, organisch, bloemen, behangpapier, hout en staal
- Niet betaalbaar voor de gewone burgerij.
- Alles aan het gebouw is vakmanscha, dit was een reactie op de industrialisatie, het betekende in zekere in een terug keer naar de ambacht.

Klassiek → Art Nouveau → Modern

Reizen van Le Corbusier:

Italië:
- Klassieke invloeden
- Schetste alle gebouwen die hij zag (veelal het interieur).
- Door te tekenen kon hij alles beter registreren in tegenstelling tot een foto.
- Hij zocht het evenwicht tussen gemeenschap en architectuur.

Parijs: (1907 1908)
- Ontmoeting Tommy Garnier (1ste moderne Neoklassieke Stedenbouwkundige)
- Won een prijs naar Rome voor een utopisch ontwerp voor een stad.
- Situering van groen, industrie, woningen moest onderscheiden zijn van elkaar.
- Van 1 type woning bouwde hij een hele stad of wijk, dit stond in teken van gelijkheid.

Duitsland:
Onderzoek over de bouw en architectuur technologieën
Ontmoeting Peter Berens
Duitse producten begin 20ste eeuw niet degelijk (het slechte imago van Duitsland)
Mensen wilden terug ambachtelijke kwaliteit van de producten
Hij wilde stijl geven aan hoogwaardige fabrieksgebouwen
Zoals AEG (elektriciteitsproducten)
Grote glasoppervlaktes, vrij klassiek en geaccentueerde hoeken

Balkan en Griekenland:
Hij ambitieerd de Griekse architectuur
Machinearchitectuur (metafoor met machine), strengheid

Terugkeer naar Choo (1913)
Le Corbusier keer in 1913 terug naar Choo en vestigt zich er als Architect.
Hij specialiseert zich in gewapend beton en ontwikkeld het Domino-effect.
Bij het Domino-effect kan alles aan elkaar geschakeld worden. Hebben de ontwerpen kolommen als dragende basis en is er een betonnen vloerplaat en een betonnen trap voorzien.

Maison Domino (1915)
Dit is een project waarin er meer glas en minder versiering is in voorzien. De gevel werd er naakt gelaten en er werden gewapende betonkolommen gebruikt.
Dit is het tegenovergestelde van Villa La Fallet.
Het huis lijkt op de Romeinse villa's die ontworpen zijn door mr. Palladia. Hierbij word er verwezen naar de klassieke elementen die voorkomen bij de Grieken en Romeinen:
- Dakrand als een bekroning
- Zuilen
- Lijf
- Sokkel (benedenverdieping)
- Symmetrie

NA DE OORLOG:

Na de oorlog gaat Le Corbusier als fabrieksleider in Parijs werken
Hij ontmoet er Amed Mousenfant, een dichter en surialist.
Le corbusier, die schilder en schrijver over de architectuur is start samen met Amed Mousenfant een eigen beweging op: het purisme (een abstracte, elementaire schilderkunst).


Boeken en tijdschriften:

Zijn eerste werk was getiteld: 'Wat is architectuur en stedenbouw':
Dit was een zeer theoretisch geschreven boek over architectuur en stedenbouw.

'L'Esprit nouveau' (vertaald: 'De Nieuw Geest'):
In dit tijdschrift gaat het vooral over: cultuur, kunst, literatuur, poëzie en architectuur. Maar ook over wat zijn plannen, hoe moet je volumes creëren en hoe moet je omgaan met licht.
Deze uitgave kwam er in samenwerking met Le Pierre Jadri (een neef van Le Corbusier).
Zijn teksten gaan de wereld rond omdat ze onderwijzend en verlichtend zijn.
Het had soms iets ironisch in die zin dat hij architecten wilde aantonen hoe architect wel moest zijn.

Verre Un Architecture (vertaald: 'Naar een architectuur')
De basis voor dit boek was kunst en functionaliteit. Waarbij Le Corbusier deze twee mooi wist te verenigen met elkaar in deze publicatie. Er ontstonden hierdoor problemen die moesten worden opgelost. Architectuur moest voor hem dan ook geometrie hebben met een spel van volumes en licht.


Stedenbouwkundige projecten:

Le Salon d'Oton (1925) (eerste grote stedenboukundige project van Le Corbusier)
Dit is een stedenbouwkundige stad die hedendaags werd ontworpen met 3 miljoen inwoners.
Alles werd gescheiden en gerationaliseerd. Zo werd de handelswijk, de woonwijk, industrie, groen, verkeer en wegen, werk en arbeid en industrie van elkaar gescheiden. Alles is er opgedeeld in bouwblokken, in een cellenstructuur zoals bij de klassieke Romeinen).
De stad wordt van nul opgebouwd zonder enige verwijzingen naar de geschiedenis. In die periode werd er vooral gekeken naar de toekomst, ook mentaal.

Maar er waren een paar keerzijden aan deze medialle:
Je woont te geïsoleerd en er is te veel groen.
De architecten dachten en zijden hoe een stad moest zijn maar ze dachten verkeerd want zo doden ze de stad omdat er niets meer aan te veranderen valt.
De mensen kiezen hoe ze de stad wilden indelen (wat ze nu niet meer konden doen)
Architecten (modernisten) dachten architectuur te maken maar de mensen maakten de architectuur
Hoofdzakelijk is modernisme is ontstaan door problemen met overbevolking.
Zo moderniseerden architecten alles, ze zochten en gaven een oplossing maar helaas had deze ook nadelen. Ze wilden zon, zicht en lucht vergroten waardoor ze appartementsgebouwen moesten plaatsen. Zo werden mensen letterlijke samengepropt in meerdere appartementsgebouwen die dan nog helemaal identiek zijn om zo het ideaal van de stad te kunnen verwezenlijken.

Ville Gradieuze (tweede grote project)

Plan Voisin, woonwijk Pessac (derde grote project)
Dit werdt een synthese van zijn weg. Hiervoor gebruikte hij compositie systemen dat hij onderzocht.
Hij onderschijde 5 types:
Type 1: Le Corbusier compositie
Type 2: gemakkelijke compositie
Type 3: subtractief concept vertrekt vanuit een balk
Type 4: structuur als buitenelement (soort terassenbouw als eindresultaat)
Type 5: combinatie van alle voorgaande structuren, systemen en composities (moeilijkst)


Villa's:

Villa La Roche (Jeannaert van Parijs)
Er wordt met veel licht gespeeld en het was abstract. Hij wilde een reëel gebouw creëren zonder hoekjes en kantjes noch krulletjes. Alleen het functionele bleef over.
Het is was iets totaal nieuws en universeel.

In dit project liet Le Corbusier zich beïnvloeden door de Oostenrijkse Architect Adolf Hores.
Architect Adolf Hores schreef over 'ornament en misdaad'.
Er was het idee om evenwicht te creeëren:
- Welke orde is het meest gepast in welk gebouw
- Loskoppelen van mens en natuur
- Ornament is opsmuk want het heeft zijn invloed verloren

5 paradigma's
Dit project bevatte grote vensters die je kan plaatsen waar je wilt, je kan kiezen hoe groot en waar je ze wilt. Je kon met de ramen spelen doordat het gebouw een betonnen geraamte had van kolommen en liggers. De ramen werden geplaatst in de lengte, bijna zonder tussenschotten, zo creëer je een panorama
woning die op kolommen staat.
Het dak wordt gebruikt als dakterras (daktuin)
In dit gebouw kan je wanden plaatsen waar je maar wil zo konden er telkens weer vormen gerealiseerd worden naar de zin van de eigenaar. Je kan het huis telkens opnieuw inrichten in functie van de nieuwe noden van het gezin. Het gebouw komt veel warmer over aan de binnenkant dan aan de buitenkant.
Het plan werd ontworpen vanuit bewegingen. Hierbij was circulatie heel belangrijk, zo waren er 3 trappen.
Keerzijde van de medaille:
De mensen vonden het gebouw een schandaal en weigerden er een water-aansluiting te voorzien.

Type citroen
Dit moest een soort doorlopend groen voorstellen. Met een omkering van het klassieke model omdat men in die tijd de wijken waarin ook het gebouw lag restaureerde naar het klassieke model. Dit gebouw was zo gevormd als soort tegenreactie op het klassieke model.

Pavillion desprit nouveau (op de wereldtentoonstelling expositie van decoratieve kunsten)
Het gebouw straalde eenheid uit door zijn abstracte, witte kubus.
Dit was een duplex met een soort van hoge dubbele leefruimte.
Het bevatte abstracte maar ook gewone klassieke elementen (bv. een klassieke Engelse zetel)
In dit gebouw streeft Le Corbusier naar evenwicht tussen objecten en heel geplaatst gericht na.

Plan Voisin (centrum Parijs)
Alles weg behalve paleis laat hij staan

Villa Gorche (Stein le Mandi)
Dit is een Type 2 gebouw met lange ramen. Je ziet de rijen kolommen duidelijk zichtbaar en het heeft heer veel vergelijkingen met villa Romino Palation.

Villa Savaye
Dit een een Type 3 gebouw. Het is een omkering van het vorige waar de structuur nu naar buiten is getrokken. Het bestaat uit 3 delen en pilaren. De open ruimte onderaan zweeft als het ware.
De vormen zijn zuiverder en het bevatte vensters met panoramisch zicht. Er witte kleuren en veel glas gebruikt. Het bevatte tevens een dakterras. Le Corbusier speelt met de positionering van de kolommen.
Onderaan is er volume die groen geschilderd is waar het personeel werkt.
Hij koos voor het roene kleur om dat de achtergrond ook groen is, zo bevorderd hij het effect dat het gebouw zweeft.
Hij refereerde naar de barok paleizen: de auto's worden net als vroeger bij de paarden tot aan de ingang gereden om de mensen af te zetten en vervolgens rijdt de auto verder de garage in. Dit alles gebeurt in een cirkel rond het gebouw

Een dubbele circulatie:
o Snelle circulatie via trap naar beneden
o Trage circulatie via hellend vlak verspreid over 3 verdiepingen

Kolommen staan soms vrij in het huis en er ware wanden waardoor je kunt kijken.
Le Corbusier gebruikt felle kleuren om strategische ruimten te benadrukken en dingen van elkaar te onderscheiden zo werden de deuren in allemaal andere felle kleuren geschilderd.

Barok en Rococo (1600-1780) (Architecturale bouwstijlen in de geschiedenis)

De Barok in Duitsland en het Rococo (1710-1780)
De Basiliek van Venitië heeft een uitgesproken Barok-stijl
De trappenhuizen in de nieuwe paleizen en kastelen zijn groot en weelderig.
Er was een late maar hevige bloei van Barok na de 30-jarige oorlog.
De situatie na de oorlog was een groot voordeel bij het verspreiden van de Barok-stijl:
- Na 1680 was de ergste oorlogsschade hersteld.
- Er was geen Turks gevaar meer. Het gevolg hiervan was dat de vorsten zich konden profileerden met grootse paleizen en tuin-complexen en reusachtige kloosters.

Voorbeelden van deze late Barok:
Slot Schönbrunn (Wenen) (door Fischer von Erlach)
Stadtschloss (Berlijn) (door Andreas Schlüter)
Slot Ludwigsburg (Stuttgart)

Residenz (Würzburg) (door Balthasar Neumann):
- Haalde de inspiratie en advies bij architecten uit heel Europa.
- Benadrukte de midden-en zijpartijen.
- Het complex werdt opgedeeld in paviljoenachtige bouwdelen (verbinden van galerijen).

Nymphenburg (München) (door Balthasar Neumann):
- Zelfde idee als bij de Residenz maar dan uitgewerkt op gigantische schaal (600 m lange gevel).

Zwinger (Dresden) (door Balthasar Neumann):
- Kleinere en sierlijkere vorm van de Nymphenburg.
- Dit is het enige werkelijke uitgevoerde deel van het paleis voor de keurvorst.

Benedictijner-Klooster van Melk (gesticht door Karel de Groote):
- Gebaseerd op het bouwtype van Il Gesù
- Kreeg in Duitsland navolging door onder meer de Jezuïeten-Kerk Sankt-Michael (München):
 --> Lijkt een overspannen schip door de gebruikte tongewelf.
 --> Diende als voorbeeld voor honderden bouwwerken in Zuid-Duitsland.

Duitsland liet zich in de 18e eeuw inspireren door de Italiaanse architect Guarino Guanini:
- Ontwierp bouwwerken met wiskundige precisie.
- Er is een grote fantasie en grote dynamiek te zien
- Zijn theoretische geschriften hebben een grote invloed op de Boheemse en Zuid-Duitse architecten. De gebroeders Dientzenhofer en Balthasar Neumann lieten er zich door inspireren.

Balthasar Neumann:
- Bedevaartskerk Vierzehnheiligen.
- Perfectioneerde Guarini’s idee zoals de in elkaar doorgdringende ruimten.
- Zijn golvende vormen verlevendigen tal van interieurs (geacentueerd door creatief kleurgebruik).
- Gebruikte veel ornamenten

Dominicus Zimmermann:
- Past concept in Wieskirche iets effectiever toe.
- Gebruikte sobere witte buitenkant.
- De Pelgrims waren bij hun binnenkomst overdonderd door de onvermoede sprookjesachtige pracht.

Karlsruhe: waaierstad:
- Symetrische plattegrond.
- Versaille was de belangrijkste inspiratiebron.
- Vrijstaande 8-hoekige toren.
- 32 wegen straalsgewijs van deze toren over het bos verspreid.
- Aantal radialen komen overeen met aantal leden ridderorde (+ hemzelf).
- Later uitgebreid tot een stad.
- Vrijstaande toren in het middelpunt van de cirkel om toezicht houden.
- Belangrijkste deel (zuidelijk kwart van cirkel), waarbij middelste radiaal samenviel met middenas hoofgebouw
- Aanwezige stadscentrum met marktplein buiten de cirkel werdt in het symetrisch ontwerp betrokken door een van de verbindende straten recht te maken.
- Voor het hoofdgebouw is er een groots park met broderies en bosjes.
- Binnenzijde van de gebogen zijde van het cirkelkwart, langs de radialen diende voor de burgerlijke standen, kooplieden en ambachtslieden.
- Bouwvakkers, knechten en dagloners wonen buiten de cirkel.
- Het complex weerspiegeld de feodale hiërarchie zowel in de plattegrond als de hoogte van de gebouwen
- De Middenas werd vermoemd naar de markgraaf.
- Andere wegen naar de leden van ridderorde.
- De toren (het hoogste symbool van absolute macht) is bestemd voor de vorst, zo kon hij toezicht houden op het feodale systeem.
- Nieuwe bewoners werden gelokt door gratis grond en belangrijkste bouwmaterialen.
- De gebouwen werden gebouwd worden volgens een Nederlands voorbeeld dat streng diende op gevolgd te worden.
- Maximum 2 verdiepingen en mansardedaken van rood-bepleisterd vakwerk.

Het Rococo en de terugkeer naar intimiteit:
Na dood lodewijk XIV (1715) was er een afkeer van alle overdaad en monumentaliteit.
Parijs kreeg een nieuwe stijl: ‘Louis Quinze’ naar de koning genoemd, ook wel Rococo genoemd.
Rococo is afgeleid van ‘rocaille’ (schelpachtig siermotief).

Beschrijving van de Rococo stijl:
- Stijl met tamelijk lineaire, strenge, spaarzame versiering.
- Later in Frankrijk ‘Louis Seize’ genoemd.
- In Duitsland kreeg het een spotnaam ‘Zopfstil’ (pruikenstijl).

De bouwwerken waren:
- Neutralistisch
- Bizar gestileerde schelp-, kraakbeen-, bloem- en plantenmotieven
- Deels losjes en asymetrisch omslingerd
- Deels overwoekerd

De decoraties waren:
- verfijnder
- kleiner
- speelser

Intieme, persoonlijke kreeg grotere aandacht
Binnenruimte kreeg meer belangstelling
Er was een voorliefde voor:
- Galante herdersspelen
- Sierlijke porseleinen figuren
- Kleine tuinpaleizen

Er waren verschillen meningen binnen de Rococo:
- Was Rococo een zelfstandige stijl of een variant van de late Barok?
- Was het ornament of bouwwerk teer en verfijnd genoeg om tot Rococo gerekend te worden?

Wieskerche, Duitsland (door Dominicus Zimmermann)
Wieskirche (door Dominicus Zimmermann):
- Bedevaartskerk bij Steingaden (Beieren) (1745-1757)
- Late Barok
- Zuid-Duitse bedevaartkerken werden in dorpen of in het midden van de natuur gebouwd
- Overvloedige lichtinval
- Witte wanden
- Ovale schip
- Blijmoedige sfeer versterkt door stralende kleuraccenten in het koor.
- De bovenste loggia van de 2 verdiepingen hogere kooromgang werdt begrensd door zuilen met blauwgeaderd marmerstuc. Dit om te constrasteren met de roodgeaderde exemplaren in het hoogaltaar. Daarboven bevonden zich blauwe baldakijn
- Het onderste deel bestond uit het 2 verdiepingen tellende hoogaltaar.
- Plafondschildering van engelen

Vierzehnheiligen (Beieren) (door Johann Bathasar Neumann)
Vierzehnheiligen Bedevaartkerk bij Lichtenfels (Beieren) (1743-1772) (door Johann Bathasar Neumann):
- Kerk met vrije ruimte-indeling
- Perfecte synthese van plasticiteit (Barok) en lichtvoetigheid (Rococo)
- Originele combinatie van de axiale opzet met gecombineerd met centraalbouw.
- Altaar midden in schip, onder baldakijn, gedragen door kleine in ovaal opgestelde pilaren
- Kruisingkoepel met tamboer heeft plaats gemaakt voor ovale en ronde vormen om de indruk van de zwaarwichtigheid te vermijden.
- Christoph Dientzenhofers methode van de wederzijdse doordringing van gewelven werdt nog een stuk verder toegepast.
- Geen strenge monumentaliteit maar sfeer van blijheid door de met licht vervulde ruimte.

Meer:
Barokgewelven

Tekenschalen op architectuurplannen en schaallatten op landkaarten en hun betekenis

Een schaal is de verhouding tussen de lineaire afmetingen van een voorwerp zoals dit op de oorspronkelijke tekening is afgebeeld en de werkelijke afmeting van het voorwerp meestal op papier of afgedrukt.
Stel dat er een schaal: 1/50 vermeld word wil dit zeggen dat wat je meet op het plan (bv. 10 cm) in werkelijkheid 50 keer groter is, dit wordt dan 10 cm x 50 = 500 cm of 5 meter in werkelijkheid.

Binnen het architectuur tekenen heb je een aantal hoofd-schalen zoals:
Het schetsontwerp: 1/100 (soms 1/75)
Het voorontwerp en de bouwaanvraag: 1/50
Het uitvoeringsontwerp: 1/20 voor de globale tekening en 1/10 en 1/5 voor detailtekeningen (soms wordt een schaal van 1/25 gebruikt).

De schaal = getekende maat / werkelijke maat

De ware grote heeft een schaal van 1/1, zo worden tekeningen getekend die even groot zijn op papier als in de werkelijkheid.
Een vergrote schaal kun je best vergelijken met x/1 bv. 10/1 (1 cm x 10 = 10 cm), dit wordt vaak gebruikt om details van kleine onderdelen zoals in de mechanica uit te vergroten.
Een verklein schaal komt dan neer op 1/x bv. 1/100 (500 cm / 100 = 5 cm groot op het plan)

Op landkaarten zie je vaak een schaalbalk getekend gelijkaardig aan de onderstaande tekening. Op deze manier kunnen lengtes en afstanden op een landkaart gemakkelijk ingeschat worden.
Schaalbalk van een landkaart

Architecturale bezienswaardigheden in Berlijn (Duitsland)

Daimler Chrysler Building Offices,
Berlin (Duitsland),
door Arch. Richard Rogers
Zot van architectuur en de stad Berlijn? Dan is deze lijst van bezienswaardigheden zeker het bezien waard. Deze lijst van toch wel architecturale hoogstandjes zal iedere architect of bezoeker kunnen waarderen.

AEG Building (Behrens)
Alt Glien Icke woongebouw (Heide)
Altes Museum (Shinckel)
Appartement House (Hadid)
Bauhaus Museum (Gropius)
Berlin Dome
Berlin Spandau Station (Von Gerkan)
Brits Historisch Museum (I.M. Pei)
Bundesministerium der justiz (Eller & Eller)
Büro Geschäfts- und Wohnhaus Hackeshen
Catholic Academy (Höger Hare)
Joods Museum, Berlijn (Duitsland),
door Arch. Libeskind
Checkpoint Charly Houses (OMA)
Daimler-Chrysler Building Hochhaus (Kollhof)
Daimler-Chrysler Office (Richard Rogers)
Deense Ambassade (C. De Portsamparc)
DG Bank (Gehry)
Einsteintower Potsdam (Mendelson)
Federaal Parlement (Schultes)
Finse Ambassade (Peltolan lectinen, Mäki)
Frackfurter Well (Joost)
GSW (Sauerbruch Hutton)
Grobe Schauspielhaus (Poelzig)
Grunewaldturm (Schwechten)
Hamburger Bahnhof
Hoefijzer Complex (Taut)
Holocaust Monument (Eisenman)
Hochhause (Mies van de Rohge)
Indische Ambasade (Leon - Wohlhage)
Info Box (Scheider & Schumacher)
Int. Congrescentrum (Schüler)
Jewish School (Zi Hecker)
Joods Museum (Libeskind)
Kaiser Wilhelm Gedachtniskirche
Kamermuzikzaal (H. Scharoun)
Kapel van de verzoening (Sassenroth)
Kochstrasse appartementen (A. Rossi)
Kongresshalle (H. Stubbins)
Krematorium (A. Shultes)
Lehrter Bahnhof (Gerkan, Marg & P)
Liebnize kolonnade (Kollhoff)
Loftcube (W. Disslinger)
Luckhaudt hause (Hans & Wassili)
Ludwig Erhard Building (Grimshaw)
Mansion Gerl (Kollhof)
Marie - Elisabeth - Lüders - Hous (Braunfels)
Mirloftmitte (Jürgens-Griffin)
Natuurcentrum Potsdaom (Barkow)
Nederlandse Ambasade (OMA)
New National Gallery (Mies van de Rohe)
Newspaper Area Complex (A. Rossi)
Neues Kranzler (Murphy / Jahn)
Olympia Stadium (Speer)
Palast der Republik (H. Graffunder)
Paul-Löbe-Hous (Stephan Braunfiels)
Philarmonie (Sharoun)
Potsdammerplatz (Piano)
Q-hotel (Graft)
Quartier Schützenstr. (A. Rossi)
Rainbow Rooms (Ar+d)
Reichkanzlei (Speer)
Reichtag
Schloss Charlotenburg
Schlesisches Tor Urban Redevelopment (Siza)
Shopping Mall Gallerie Lafayette (J. Nouvel)
Sony Center (Jahn)
Srpee-Bogen Haupthaus (Kuhn)
Staatsbibliotheek (H. Scharoun)
State Authority Officier (Gerkanà
Sternefeld house (Mendelson)
Tempelhof Luchthaven
Tempodrom
Treptower (Spangenber)
TV Tower
University building (Foster)
Vélodrome (Perrault)
Waldsiedlung am Petersburg (Brenner)
Wohnhaus Schlesisches tor (Siza)
Zweedse Ambassade (Wingardhs)

Architecturale bouwstijlen in de geschiedenis: Inleiding (Estetica)

Architectuur is:
- Bouwkunst: materialen, vormen, kleuren, uitzicht, ontwerp
- Bouwkunde: praktisch, economisch, technisch, uitvoering

Voorbeelden van belangrijke gebouwen:
Golden Gate Bridge, San Francisco.
Kathedraal van Brazilië: Dynamische beweging naar boven.

De vorm van een gebouw kan men meestal refereren met andere voorwerpen:
Kathedraal is als een zandloper

Colloseum (Rome):
- Ovale, ronde, cilinder.
- Ouderdom: heeft een waarde door de oudheid.
- De schaal van het ontwerp is gigantisch groot.

Twin Towers (New York):
- Geschiedenis heeft gebouwen een extra waarde of betekenis.
- Eenvoudig en simpel, dit is soms het moeilijkst te realiseren daar het meer berekeningswerk vergt.

Sky Line:
- Valt ook op omdat ze met 2 zijn.

Opera in Sidney:
- Imposant
- Een icoon (zoals de Eiffeltoren en het Atomium)

Eiffeltoren (Parijs, door ing. Gustave Eifel):
- Was vroeger te vreemd

PompiDou (Parijs):
- Tentoonstelling
- Kan zeer veranderlijk ingericht worden binnenin (verplaatsbare wanden)
- Heeft een draagconstructie aan de buitenkant.


Inleiding

Bouwstijlen:
Barok en Rococo (1600-1780)

La Défense (Parijs), een rondleiding doorheen de zakenwijk zakenwijk La Grande Arche

De zakenwijk La Grande Arche
Deze wijk dankt zijn naam aan een monument dat werd opgericht ter herinnering aan de verdediging van Parijs in 1871. Voordat het werk aan de grote bouwprojecten begon, stond het bronzen beeld van Barrias op de grote rotonde.
De urbanisatie van het gebied ten westen van Parijs, waar grote bedrijfsgebouwen en woontorens verrezen, is het meest ambitieuze stadsontwikkelingproject dat ooit in de regio Parijs werd ondernomen. Het in 1958 opgerichte coördinerende lichaam EPAD (Etablissement Public pour l'Aménagement de la Défense) is verantwoordelijk voor de uitvoering van het project, dat een gebied van 800 ha beslaat en in twee zones is verdeeld.

De zakenwijk (La Grande Arche)
Dit in elf sectoren opgesplitste deel beslaat een oppervlakte van 130 ha. Het ligt binnen de gemeenten Puteaux en Courbevoie, in het verlengde van de Champs-Elysées, en is met de stad verbonden door de Pont de Neuilly. Op de daarachter gelegen uitvalsweg kwam het verkeer van de N13 en de N192 samen, hetgeen leidde tot het grootste fileprobleem van Frankrijk. Daarom werd deze wijk geprojecteerd aan weerzijden van een uitgestrekt betonnen platform waar het verkeer onderdoor wordt geleid. Dit voetgangersgebied bestaat uit een zeer brede centrale strook met pleinen en patio's op verschillende niveaus, waar overal moderne sculpturen te bewonderen zijn. Aan weerszijden torenen de wolkenkrabbers de lucht in. Het Hoogste gebouw telt 45 verdiepingen. Het Esso-gebouw was het grootste gebouw dat in 1964 in gebruikt werd genomen. Sindsdien zijn er torens verrezen met kantoorruimten voor meer dan 900 bedrijven. Enkele van Frankrijks belangrijkste ondernemingen zijn hier gevestigd. De meeste lagere blokken zijn flatgebouwen, met uitzondering van de torens Eve, Défense 2000 en Gambetta. Aan de voet van de sport en ontspanning. Het winkelcentrum beslaat een oppervlakte van 120 000 m² en is daarmee het grootste in heel Europa.

Quartier du Parc
Voorbij de zakenwijk strekt zich, verder westelijk op de vlakte van Nanterre, een geheel nieuwe wijk uit. Quarter du Parc geheten, die 90 ha beslaat. Het gebied omvat kantoorgebouwen, woningbouw, sportfaciliteiten en een park. De door Wogenscky ontworpen Préfecture, waarin de openbare diensten van het departement zijn ondergebracht en de Ecole d'architecture van Jacques Kalisz werden beide in 1972 voltooid. Midden in dit nieuwe stadsontwikkelingsgebied ligt het 24 ha grote Parc Adré-Malraux met zijn botanische tuin. Veel van de omliggende gebouwen zijn bijzonder originele ontwerpen van vooraanstaande architecten als Christian de Portzamparc. Die tekende voor het Théâtre des Amandiers en de dansschool van de Parijse opera.

BEZICHTIGINGEN

Het nieuwe zakencentrum La Défense met zijn uitgesproken experimentele bouw herinnert in niets aan traditionele kantoorwijken en ademt een zeer bijzondere sfeer. Zelfs buiten kantoortijden maakt het centrale voetgangersgebied een jachtige indruk. Het verkeer raast onafgebroken door de tunnels en vele ramen blijven verlicht, waardoor de indrukt wordt gewekt dat er continu wordt gewerkt. Een groot aantal beroemde kunstenaars als Miro, Moretti, Calder en César kreeg opdracht kunstwerken voor deze openluchtgalerij te maken. Bij de beschrijving van de rondwandeling door dit moderne, soms onpersoonlijk aandoende gebied dienen deze kunstwerken als oriëntatiepunten.

Parvis
Vanaf dit platform is het uitzicht tussen de torens door tot aan de Arc de Triomphe op de Place de l'Etoille werkelijk adembenemend.

La Grande Arche
Deze reusachtig grote poort, wellicht het meest controversiële bouwwerk van alle door president Mitterrand opgezette grote bouwprojecten, is een bewijs van de rol die de Franse overheid speelt bij het bevorderen van de kunst. Aan het uiteinde van het platform verrijst aan de westkant die door de Deense architect Otto von Spreckelsen ontworpen gigantische boog, die bekend staat als de Tête Défense. De gigantische open kubus van 106 m breed is uitgevoerd in voorgespannen beton, bedekt met glas en Carrarisch marmer. Om technische redenen staat het bouwwerk enigszins uit het lood ten opzichte van de as La Défense-Louvre. Het 300 000 ton zware bouwwerk rust op twaalf in de bodem gedreven pijlers. Onder de grond ligt een wirwar van communicatiesystemen. De Notre-Dame zou met torenspits en al onder de boog passen.
Langs de buitenzijde lopen liften in glazen kooien die bezoekers naar het dak brengen, waar zich een panoramisch uitzicht op heel Parijs en omgeving ontvouwt. Aan de zuidkant bevinden zich de kantoren van een aantal ministeries en aan de noordkant zijn grote Franse en internationale bedrijven gevestigd. Het dakgedeelte bestaat uit drie verdiepingen, waar onder andere de Internationale Stichting voor de Rechten van de Mens is ondergebracht. Op een deel van het platte dak, dat een oppervlakte van 10 000 m² heeft, is een terras aangelegd met uitzicht op de hoofdstad, inclusief de historische as die tot aan het Louvre loopt, en de voorsteden. Op een ander deel bevinden zich patio's met daaromheen een aantal galeries waar wisselende tentoonstellingen te zien zijn. De bestrating van de patio's bestaat uit mozaïeken van marmer en graniet die de hemellichamen in beeld brengen.
Talen en communicatie vormen het thema van de door Jean Dewasne aangebrachte decoratie aan de binnenzijde van de Grande Arche, ter herinnering aan het nooit uitgevoerde plan hier en internationaal Communicatiecentrum te vestigen.

Musée de l'Automobile de la Défense
De moderne architectuur van dit gebouw vormt een perfecte omgeving voor een verzameling van meer dan honderd voertuigen die de ontwikkeling van transportmiddelen in zes stadia laten zien, vanaf het begin tot heden.
Tot de topstukken behoren een reconstructie van een driewieler van Benz uit 1886, een Léon Bollée met transmissieriem, een Delage 1, een van de eerste goedkopere auto's, een Voisin C11 van ongeëvenaarde klasse en technisch vernuft, een Rolls Royce Phantom III, een Cadillac V16 open tweepersonenauto en een Lamborghini Miura, de grote rivaal van Ferrari.
Talrijke documenten, bewegende beelden en objecten, die alle naar onderwerp zijn gerangschikt, geven een goed beeld van een honderdjarige geschiedenis.
Op de eerste verdieping zijn in de Espace Hauts-de-Seine op een halfronde carrousel de verschillende logo's van 240 automerken tentoongesteld. In een 18 minuten durend filmpje wordt de geschiedenis van deze streek, nu het departement Hauts-deSeine waar ooit de wieg van de auto-industrie stond, in beeld gebracht. Hier vestigden 250 ondernemers tussen 1880 en 1950 hun autofabrieken, die tot 1912 meer dan de helfd van de totale wereldproductie voor hun rekening namen.
Op de tussenliggende verdieping van de Espace Trintignant en in de hoofdruimte van de Espace J.M. Fangio worden wisselende tentoonstellingen gehouden.
Dôme Imax de la Colline de la Défense
In dit bolvormige glazen bouwwerk is een bioscoop gevestigd met een breedbeeldscherm van 1000 m² dat zich als een panorama voor de toeschouwer uitstrekt. De bioscoop is voorzien van stoelen die 30° achterover hellen. Op het programma staan avonturenfilms, documentaires en films van popconcerten. De door Yann Kersalé ontworpen avondverlichting van de Dôme is met een computer op het verkeersaanbod afgesteld.
Rechts van de Grand Arche staat een metalen sculptuur van de Japanse kunstenaar Miyawaki, bestaande uit 25 zuilen die door draden van roestvrij staal met elkaar verbonden zijn, iets verder, op de Place Carpeaux, staat de Duim van César.

Palais de la Défense (CNIT)
Dit gebouw, het Centrum voor industrie en Technologie, werd in 1958 als eerste neergezet en is één van de meest bekende van de hele wijk. Het valt alleen al op door zijn afmetingen en gewaagde architectuur. Het betonnen gewelf in de vorm van een omgekeerde schelp heeft een spanwijdte van 200 m, een wereldrecord. Slechts op drie punten, de denkbeeldige vorm van een driehoek, rust het in de grond.
Aanvankelijk werden in het gebouw grote handelsbeurzen gehouden, maar nu is het een conferentie- en zakencentrum en winkelgalerijen zijn ondergebracht.
Iets verder naar links staat op de Place de la Défense het laatste werk van Calder, een rode stabiele toren van 15 m hoog. Een doorgang links geeft toegang tot de Framatome-toren.

Tour Framantone
Deze toren, gebouwd door een team van Franse en Amerikaanse architecten, is samen met de Elf-toren het hoogste gebouw. Met zijn 45 verdiepingen breder zijn, om te voorkomen dat ze op die hoogte kleiner zouden lijken.
Aan de voet van de toren doet De grote Toscano, een bronzen borstbeeld van de Poolse kunstenaar Mitoraj, denken aan een of andere reus uit de Oudheid. Links achter de toren staat een op de wereld van sciencefiction geïnspireerde en van polyesterhars gemaakte sculptuur van Delfino.

Tour Elf
Het imposante Elf-gebouw werd ontworpen door een team van Franse en Canadese architecten. De drie met glas bedekte torens zijn verschillend van hoogte en vertonen steeds variërende tinten die van licht- naar donkerblauw gaan, naarmate er meer of minder licht op valt.
Terugloop naar het platform
Midden op het platform staat de monumentale fontein van Agam die op gezette tijden zorgt voor een schouwspel van water en verlichting, begeleid door muziek. Tegenover het Esso-gebouw worden in de ondergrondse Galerei kunsttentoonstellingen gehouden. Verderop ligt de rivier Midi-Minuit waar de kunstenaar Clarus een ventilatieschacht heeft gebruikt om de loop van de zon en de maan boven een trompe-l'oeil rotslandschap weer te geven.

Place des Corolles
Deze open ruimte, begrensd door de American Internationalen en de Euro-toren, is genoemd door de beeldhouwer Louis Leygue is gemaakt. Een fresco van keramiek, de Wolkenbeeldhouwer van Atila, siert een lage muur een geeft een levendige en fantasierijke noot aan deze kunstmatige omgeving.

Les Reflets
Op het terras is een werk van Philolaos te zien, de Mechanische Vogel die zorgvuldig zijn geweldige stalen vleugels vouwt. Voorbij het gebouw Vision 80 dat op palen is gebouwd, ligt de Place des Reflets. Het plein wordt weerspiegeld in de ruiten van de aangrenzende Aurore-toren, die in sterk contrast staat met de naburige roze Manhatte-toren en de groene GAN-toren. Op het plein zelf staat een bronzen allegorie van débré, die de Aarde voorstelt.

schets van de Tour Manhattan (Paris)
Tour Manhattan
Qua vormgeving, kleur en materialen is deze toren een van de meest originele bouwwerken van La Défense. Het ontwerp is een spel van bogen en tegenbogen; de lucht wordt weerkaatst in de vlakke spiegelwanden.
Op de Place de l'Iris verrijst het slanke silhouet van het door H. de Miller vervaardigde beeld de Slaapwandelaar balancerend op de rand van een kubusvormige massa.

Tour GAN
In deze groene toren, die de vorm heeft van een Grieks Kruis, is een aantal verzekeringsbedrijven gevestigd.

Les Miroirs
Dit gebouw is ontworpen door H. La Fonta. De fontein op de binnenplaats bestaat uit 4 met mozaïek versierde cilinders. Vanaf de patio strekt het uitzicht zich uit op de Tour des Poissons met zijn reusachtige klok / barometer.
De tijd wordt met lichtflitsen aangegeven en de weersverwachtingen voor Parijs en omgeving met kleuren: blauw staat voor wisselvallig, groen voor mooi en rood voor slecht weer.
Onderweg is de door Pierre dufau ontworpen Tour Assur van de verzekeringsmaatschappij UAP te zien, die de vorm heeft van een ster met drie punten, met daarachter de woonblokken die aan een schaakbord doen denken.

Bassin Takis
Aan de oostkant van het platform ligt deze vijver, waarin 49 knipperlichten van verschillende kleuren staan, aangebracht op buigzame staken van verschillende lengte, die zachtjes in de wind wiegen. Dit punt biedt een prachtig uitzicht op de Grande Arche aan de ene kant en op Parijs aan de andere kant.
Op het Square Vivaldi staat de Conversatiefotein van Busato, met zijn twee bronzen figuren die een levendige conversatie voeren.
Aan de voet van de Tour Neptune, op de Place Napoléon, staat een monument in de vorm van het kruis van het Legioen van Eer, ter herinnering aan het feit dat het stoffelijk overschot van Napoléon uit St. Helena werd overgebracht. De keizerlijke adelaar is afkomstig van het hekwerk van de Tuilerieën
teruglopen naar de Taykis-vijver.

Tour Roussel-Hoechst
Dit fraaie, blauwgroen gekleurde, uit staal en glas opgetrokken gebouw verrees in 1967 als eerste in La Défense.

Zuidkant
De Aténa-toren heeft de vorm van een driehoek. Het bronzen bas-reliëf Ophelia is van de hand van de Catalaanse beeldhouwer Apel les Fenosa.
Linksom langs het hotel Sofitel lopen.
Het terras boven de vierkante Cours Michelet ziet uit op de 14 m hoge, geschilderde staalconstructie van Venet. Verderop rechts staat de assemblage van gelast ijzer van Jakober, die doet denken aan de helm die spelers van American Football dragen ter bescherming van hoofd en gezicht.
Iets verder staat een drinkwater spuitende fontein in de vorm van een kikker. Op een wat lager gelegen plein staan de 35 plantenbakken die door Selinger zijn gedecoreerd met gezichten en verstrengelde handen.
De lichtgekleurde gevel van de Tour Ariane, gedecoreerd met kruisvormige aluminium panelen, steekt af tegen de omliggende gebouwen.
Een witmarmeren sculptuur van de hand van Julio Silva, Maan-Dame, staat tussen de Tour Atlantique en de Tour Crédit Lyonnais. Verder naar rechts verrijst de splits toelopende Tour Défense 2000, evenals de witte, elliptische omtrek van de Tour Eve ten zuiden van de wijk Villon.
Achter de Tour Scor, die de vorm van een driepoot heeft, vindt je de Tour Franklin, die uit twee samenhangende bouwwerken bestaat en de Tour Winterthur gedeeltelijk schuil.
Barrias' bronzen beeld La Défense staat weer op zijn oorspronkelijke plaats aan de voet van de Agam-fontein. Het beeldhouwwerk is naar het westen gericht waar de vijand nooit vandaan kwam.
In het winkelcentrum Quatre-Temps zijn een aantal warenhuizen, meer dan 250 winkels, restaurants en bioscopen over twee verdiepingen verdeeld. Het gebouw daarboven, Elysées-La Défense, is voorzien van fraaie binnentuinen. Voor het winkelcentrum staat een monumentaal beeldhouwwerk van Miro met twee figuren in heldere kleuren.
Op de Place des Degrés heeft de beeldhouwer Kowalski een mineraal landschap geschapen deze bestaan uit elementen van piramiden en een granieten golf.
Aan de voet van het fraaie IBM-gebouw staat een bronzen Icarus van de hand van césar.
Iets verder, bij een kruispunt, staat het 11 m hoge werk van R. Serra, dit bestaande uit vijf stalen platen die elk 100 ton wegen.

Architecturale bouwstijlen in de geschiedenis (overzicht)

Richard Rogers (architect) korte biografie

Daimler Chrysler, Berlijn (Duitsland
Britse Architect Richard George Rogers werd geboren in 1933 in Florence, Italië. In 1938 emigreerde hij met zijn familie naar Groot-Brittanië. Hij ging van 1951 tot 1953 naar de Architectural Association School in Londen en kreeg daar zijn diploma Architectuur. Tijdens de jaren ’61-’62 studeerde hij in Yale aan de universitaire school voor architectuur te New Haven, Connecticut. In ’62 verkreeg hij zijn diploma Master of Architecture. Toen hij terugkwam uit Amerika vormde hij van 1965-1968 Team 4, een architectenbureau met Norman en Wendy Foster en zijn vrouw Su Rogers. Hierna ging Richard Roger in zee met Renzo Piano (van 1971 tot 1977) waarmee hij projecten realiseerde zoals het Centre de Pompidou (ook wel eens het Palais Beaubourg genoemd) in Parijs.

Daimler Chrysler, Berlijn (Duitsland)
De structurele onderdelen, de technische voorzieningen en de ontsluiting van het gebouw zijn aan de buitenzijde aangebracht en in felle kleuren beschilderd.

Deze architectonische kenmerken komen terug in het hoofdkantoor van Lloyd's in Londen (1978–1986), dat bestaat uit verschillende kantoortorens die een zeventig meter hoog atrium omsluiten.

Na deze samenwerking werd Richard Rogers Partnerschip opgericht. Rogers gelooft dat als een organisatie succes wil boeken, open moet staan voor verandering. In de jaren na Lloyd’s ging RRP door een ware evolutie. Ze gingen hun cliëntele basis verbreden. Vroegere successen maakten van RRP een mededinger in grote openbare projecten: het Tokyo Forum, het Europees hof voor de Rechten van de mens in Straatsburg en het nieuwe gerechtshof in Bordeaux bijvoorbeeld.

Op hetzelfde moment, richtte het kantoor zich tot de veranderlijke wereld van de commerciële Architectuur. De kloof tussen commerciële en “goede” architectuur werd kleiner. Rogers vind dat de Britse Architectuur na de oorlog de essentie van de architectuur uit het oog had verloren, niet zozeer dat ze esthetisch tekort kwam maar dat het project zijn impact op mens en omgeving verloor.

Richard Rogers wilt niet geassocieerd worden met High-Tech. Dit om te vermijden in een hokje geplaatst te worden.

High-tech is een poging om de technologische geest van het vroege modernisme opnieuw te doen ontvlammen. Met andere woorden moderne architectuur moet uitdrukking geven aan de technologie van een tijdperk. Het is gebaseerd op het modernisme, maar gebreken zoals bijvoorbeeld tocht en overbelichting zijn er uitgehaald. Naast uiterlijk en stijl, dat enkel telde voor de modernisten, wordt nu ook comfort niet uit het oog verloren.

Zijn latere projecten, zoals de verbouwing van de Billingsgate Fish Market in Londen tot kantoren (1986–1989) en het Europese hof voor de mensenrechten in Strasbourg (Straatsburg, 1989 vv.), hebben een minder agressieve uitstraling dan zijn vroege werk.

In 1999 kwam in de Franse stad Bordeaux zijn robuuste Paleis van Justitie gereed. Grote vlakken kleurloos glas geven het gebouw een democratisch karakter, maar ze vormen slechts één element in een diversiteit aan bouwmaterialen. Het reusachtige, golvende metalen dak, de immense met hout beklede kegelvormige rechtszalen, en met name de geheel in zicht gelaten constructie zijn beeldbepalender.

Rogers ontwierp ook de Millennium Dome in Greenwich, waarbij een koepelvormig dak een oppervlakte van 100 000 m2 overspant.

In deze tekening kan je duidelijk de structuur en eenvoudige vormen
herkennen waarmee Arch. Richard Rogers veel mee werkte
tekening Daimler Chrysler, Berlijn (Duitsland) 


Hier zie je duidelijk de verschillende maar eenvoudige vormen in elkaar overvloeien tot één geheel
tekening Daimler Chrysler, Berlijn (Duitsland)
Schetsmatige weergave van een variante op het ontwerp
tekening Daimler Chrysler, Berlijn (Duitsland)
Copyright: byWM