Arch-I-nfo - De informatie database voor bouw en architectuur

Vloeiijzer is een veroudere benaming voor het nu meer gebruikte warmgewalste staal. Tot deze groep behoren alle ijzeren stalen producten die gevormd werden terwijl ze in een vloeibare toestand verkeerden door het opwarmen van het ijzer. Type profielen Het opwarmen van het staal of ijzer is noodzakelijk om bijvoorbeeld mooi gevormde profielen te kunnen produceren. Zo bestaat er in het staal heel wat verschillende soorten warmgewalste producten zoals: IPE-profielen, HEA-profielen,HEM-profielen, UPN-profielen en HOEK-profielen . Warmgewalst vs. Koudgewalst Warmgewalste profielen zijn doorgaans sterker dan geplooide profielen of koudgevormde profielen die door een machinaal procédé hun vorm hebben verkregen zonder dat het staal hierbij word opgewarmt.

Augiet is een mafisch (rijk aan magnesium en ijzer) mineraal dat bestaat uit kalk, kiezelzuur en magnesium. Men spreekt van een mafisch of basisch gesteente als de massa tussen de 50 en de 45 % silicaat bevat. Augiet ziet er meestal donker of zwart uit. Augiet is afkomstig uit het Grieks: Auge wat in het Grieks glans betekend. Basalt stenen en melafier hebben augiet als bestanddeel.

Het ijzer kan, ofschoon het aan de vlammen geen voedsel geeft, niet als een vuurvast materiaal beschouwd worden, zoals bij verschillende grote branden en uit genomen proeven gebleken is. Zodra een ijzeren staaf sterk verhit wordt, verliest zij haar draagvermogen en wordt zij verbogen door de krachten, welke er op werken. Bovendien zet het ijzer zich bij verwarming sterk uit, zodat ijzerconstructies alleen reeds hierdoor voor de muren, waarop zij rusten, gevaarlijk kunnen worden. Ijzerconstructies van gebouwen, waarin zich een grote hitte bij brand ontwikkelen door het aanwezig zijn van grote hoeveelheden brandbare stoffen moeten beschermd worden tegen het instorten van zolders en andere delen van de constructie. Het is noodzakelijk dat balken, kolommen enz. aan de inwerking van het vuur onttrokken worden om verdere verderfelijke gevolgen door inzakking of het begeven van de ijzerconstructie tegen te gaan. Om te verhinderen dat de balken en kolommen aan het vuur blootgesteld worden of...

Een slechte eigenschap van het ijzer is het roesten. De roest, ijzeroxihydraat, ontstaat door de inwerking van water en zuurstof en het koolzuur uit de lucht op het ijzer. Op de oppervlakte van het ijzer wordt koolzuur-ijzeroxidul gevormd, dat door de inwerking van zuurstof en waterstof in ijzeroxihydraat overgaat, hierbij komt koolzuur vrij, dat op zich tast opnieuw het ijzer aan. Op deze wijze gaat de roestvorming steeds voort, tot binnen in het ijzer; men zegt dan ook wel: het ijzer wordt door de roest opgevreten. Het roesten wordt door de inwerking van zeer zuiver water en van verdunde zuren op het ijzer bevorderd, in zeewater bevordert het chloormagnesium het roesten. Zoals reeds gezegd is, biedt gietijzer van alle ijzersoorten het meest weerstand tegen roesten. Op verschillende wijzen tracht men het ijzer tegen het roesten te beschermen; bij al deze methoden tracht men zoveel mogelijk te verhinderen dat de oppervlakte van het ijzer door vochtige lucht kan worden aangetast. Hi...

Het smeedbare ijzer wordt uit het ruwijzer verkregen, indien men aan het ruwijzer een gedeelte van de koolstof onttrekt, het ijzer wordt hierdoor zachter en smeedbaar. Naarmate aan het ruwijzer meer of minder koolstof onttrokken wordt, verdeelt men het smeedbare ijzer in: a. Smeedijzer b. Staal Op deze pagina zullen we het enkel hebben over smeedijzer. Het smeedijzer heeft een lager koolstofgehalte dan het staal , het is eveneens minder hard. Men noemt een smeedbaar ijzer ' staal ', indien het zich merkbaar laat harden. Naar da wijze waarop het smeedijzer uit het ruwijzer verkregen wordt, onderscheidt men 2 soorten smeedijzer: - 1. welijzer - 2. vloeiijzer Welijzer Voor het verkrijgen van het welijzer uit het ruwijzer bestaan 2 methoden. Volgens de eerste en oudste methode, het frisschen, wordt het ruwijzer, nadat het met houtskool en hamerslag vermengd is, op een open haard gesmolten. Bij deze methode verkrijgt men het zeer door slakken verontreinigde welijzer...

Het ruwijzer wordt uit de ijzerertsen door smelting in de hoogovens verkregen. Het bestaat uit een verbinding van het zuiver metaal met koolstof, het bevat bovendien nog zwavel, phosphorus, mangaan, silicium enz. (weliswaar bijna verwaarloos maar toch nodig om het ijzer te vormen). Het gehalte aan koolstof is groter dan 2,3%. Het ruwijzer is hard, het laat zich niet smeden, is broos en kan betrekkelijk gemakkelijk gesmolten worden. Smelttemperatuur 1050 -1250. Naarmate de kleur donkerder of lichter is, verdeelt men het ruwijzer in grauw ruwijzer en wit ruwijzer. Grauw ruwijzer en wit ruwijzer Bij het eerste wordt tijdens het afkoelen van de gesmolten massa een gedeelte van de koolstof als grafiet (potlood) afgescheiden, zodat het breukvlak van een stuk grauw ruwijzer een grauwe kleur heeft. Bij het wit ruwijzer heeft de afscheiding van de koolstof niet plaats, het breukvlak heeft een witte kleur. Het grauwe ruwijzer is weker en minder broos dan ...

Ijzer in de Oudheid IJzer wordt al meer dan 4000 jaar gebruikt voor diverse doeleinden. Het bereiden van kwalitatief hoogwaardig staal is eeuwenlang erg moeilijk geweest. Het eerste door mensen vervaardigde ijzer werd omstreeks 1500 v. Chr. in Klein-Azië in laagovens gemaakt. Een tijdlang was deze techniek een zorgvuldig gekoesterd geheim van het Hettitische Rijk, maar na de val van dit rijk verspreidde deze metallurgische kennis zich betrekkelijk snel over grote delen van de Oude Wereld (IJzertijd). Laagovens waren lage ovens, waarin om beurten lagen houtskool en ijzererts werden gestapeld. Met blaasbalgen werd daar voorverwarmde lucht doorheen geblazen, waarbij de houtskool ging branden en er onder meer koolmonoxide werd gevormd, dat het ijzer uit zijn oxiden vrijmaakte volgens de reactie: Fe2O3+ 3CO of 2Fe + 3CO2 Daarbij werden slechts temperaturen bereikt lager dan het smeltpunt van ijzer. Dat had tot gevolg dat het ijzer niet gescheiden werd van de resten van het erts...

Gegalvaniseerde staalconstructie Hoofd-opdeling van de soorten metalen Ferrometalen: IJzer en alle legeringen op basis van ijzer, uit ijzererts vervaardige metalen zoals ruwijzer, gietijzer en staal. Non-ferrometalen:  niet ijzerhoudende metalen, zoals aluminium, zink, lood, goud en koper. Legeringen: samengestelde metalen zoals soldeer, messing en brons. Ruwijzer Ruwijzer wordt bekomen door het smelten van ijzererts in een hoogoven waarbij de slak (kalkhoudende delen) van het ijzer wordt gescheiden. Ruwijzer is het basisproduct voor alle ijzer en staal soorten. Soorten ruwijzer Grijs ruwijzer: donker van kleur en korrelig op de breuk, zeer geschikt voor gietijzer. Wit ruwijzer: licht van kleur en glinsterend op de breuk, geschikt voor het vervaardigen van smeedijzer. Gietijzer Een klein gedeelte van de productie van ruwijzer gaat naar ijzergieterijen en wordt opnieuw gesmolten en tot voorwerpen gegoten. Gietijzer bevat 3 tot 4 % koolstof. Grijs ...