Arch-I-nfo - De informatie database voor bouw en architectuur

Dit zijn toeslagstoffen, ook wel plastificeerders genoemd, voor beton die de verwerkbaarheid ervan verhogen. Hierdoor kan tevens het aanmaakwater verminderd worden waardoor het beton minder onderhevig is aan krimp, een betere weerstand en een verhoogde dichtheid heeft. De plastificeerders hebben hun werking door adsorptie, een fenomeen dat optreedt aan het grensvlak van twee fasen. Dit kan zijn het grensvlak vloeistof-vast, vloeistof-vloeistof, vast-vloeistof of vast-gas. Een goede plastificeerder moet aan een hele serie voorwaarden voldoen en bijvoorbeeld goed gemengd en gebruikt kunnen worden met een A.E.A. (airhulpstof). Heel belangrijk is dat deze producten ook nog eens neutraal moeten zijn tegenover cement. Ze mogen de betonbereiding niet bemoeilijken of verhinderen. Ze dienen goed bewaarbaar te zijn en een goede prijs-kwaliteit hebben. Oude plastificeerders Deze plastificeerders maken de specie vetter en kleveriger waardoor ze beter geschikt zijn voor het storten ond...

Met pigment duid men de kleur aan van vaste stoffen in zeer fijn verdeelde toestand, zeg maar poedervorm. Dit poeder wordt veelal gebruikt bij de bereiding van verven en lakproducten. Functie De functie van een kleurpigment kan uiteenlopende doelen hebben. Deze zijn onderverdeeld in: De dekkracht van kleurpigmenten Dekkende pigmenten maken het mogelijk, dekkende verven te maken die, na het aanbrengen op een ondergrond, deze ondergrond onzichtbaar te maken. Zo kunnen bepaalde esthetische effecten worden verkregen. Kleur en kleurkracht Hoe meer pigment men toevoegt aan de te bereiden verven hoe feller de kleur zal uitkomen. Verbeteren van mechanische eigenschappen Men kan in vele gevallen het pigment in een verffilm vergelijken met de wapening in gepend beton. Het skelet van harde pigmentdeeltjes verbeterd de hardheid en slijtvastheid van een verffilm. Duurzaamheid Dekkende pigmenten kunnen een verf-bindmiddel beschermen tegen invloeden van licht, vocht en zelfs brand. In...

Puddeloven Puddelijzer is een smeedbaar materiaal ( smeedijzer ) dat in een puddeloven wordt bereid. Puddelijzer wordt ook wel eens welijzer genoemd. Het puddelproces is uitgevonden door de Londense scheepsbevrachter Henri Cort, die in 1784 hiervoor een octrooi verkreeg. Werkwijze Ruwijzer wordt gesmolten in een oven met geringe diepte, waarna er zuurstofhoudende verbrandingsgassen over het bad wordt gestreken. Zo worden nog aanwezige onreinheden, zoals koolstof, zwavel en fosfor, verwijderd door het oxideren. Omdat de gassen over het bad strijken dient het vloeibare ijzer door stangen worden geroerd om telkens ander materiaal tot aan de oppervlakte te brengen. Zo ontstond ook de naam van het ijzer want 'to puddle' is Engels voor 'roeren'. Door het roeren en het reinigen gaat het smeltpunt omhoog en wordt het ijzer hoe langer hoe taaier om komt ten slotte in een deeg-achtige toestand. Daarna worden de uit de oven komende stukken onder de hamer doorgeweld om de...

Wallace Clement Sabine Sabine is de geluidsabsorptie van een oppervlak ter grote van één vierkante voet of 0,92903 m² (0,3048 cm x 0,3048 cm) met een absorptiecoëfficiënt van 1. De naam is afgeleid van de Amerikaanse fysicus Wallace Clement Sabine. Hij ontdekte in het begin van de 20ste eeuw het belang van nagalmtijd en geluidsabsorptie voor zaalakoestiek. De wet van Sabine genoemd. Door experimenten kon Sabine vaststellen dat er een verband bestaat tussen de kwaliteit van de akoestiek, de grootte van de kamer en de hoeveelheid oppervlakte absorptie. Hij definieerde de nagalmtijd in een formule, die nog steeds de belangrijkste eigenschap gebruikt voor het meten van de akoestische hoeveelheid van een kamer in het aantal seconden die vereist voor de intensiteit van het geluid dat losgelaten wordt vanaf het startpunt, bij een hoeveelheid van 60 dB (decibels). Formule: T = (V / A) . 0161 s Legende T = De nagalmtijd V = Het volume van de ruimte A = Het totale absorptie gebi...

Voorbeeld van loopverband Het loopverband is een sierverband waarbij de stenen op hun platte kant worden vermetseld. De stenen worden telkens rondom-rond de vorige laag gemetseld. Dit kan ook met langwerpige betonklinkers of andere materialen. Je vindt dit patroon zelfs vaker terug in vloeren dan in gemetselde muren.

Lichtkalkbeton is een bijzonder soort kalkzand-steen, waarbij naast witkalk en zand nog cement en drijfstoffen worden verwerkt. Na verharding (bij stoom onder druk) ontstaat een isolerend materiaal. Bij een gelijk volumegewicht, heeft lichtkalkbeton een hogere vastheid dan gasbeton.

Vorm van een leuningstaal Een leuningstaal of railingstaal is een gewalst staal, dat hoofdzakelijk gebruikt wordt voor handregels van leuningen. Er worden heel veel verschillende soorten vormen gewalst zodat er veel diversiteit is in de afwerking ervan. Toepassing Leuningstaal werd vroeger hoofdzakelijk in de scheepsbouw gebruikt, nu worden meer en meer gebouwen hiermee uitgerust.